هوش مصنوعی و روزنامه نگاری؛ مسابقه ای با ماشین

اصطلاح هوش مصنوعی، اصطلاحی تا حدودی گیرا است که به امکانات مختلفی که تحولات اخیر فناوری ارائه می دهد اشاره دارد. از یادگیری ماشینی گرفته تا پردازش زبان طبیعی، سازمان های خبری می توانند با استفاده از هوش مصنوعی تعداد زیادی از وظایف را که زنجیره تولید روزنامه نگاری را تشکیل می دهند، از جمله شناسایی، استخراج و تأیید داده ها، تولید داستان ها و گرافیک ها، انتشار (با مرتب سازی، انتخاب، اولویت بندی و برچسب گذاری خودکار مقالات) به طور خودکار انجام دهند.

این سیستم ها مزایای بی شماری را ارائه می دهند از جمله سرعت در اجرای رویه های پیچیده بر اساس حجم زیادی از داده ها و اطلاعات موجود ؛ پشتیبانی از برنامه های معمول روزنامه نگاری که از طریق هشدارهایی در مورد وقایع و تهیه متن پیش نویس که با اطلاعات متنی تکمیل می شود ؛ گسترش پوشش رسانه ای به مناطقی که قبلاً تحت پوشش خبری نبوده اند یا به خوبی پوشش داده نشده اند (به عنوان مثال نتایج مسابقات بین باشگاه های “کوچک”) ؛ بهینه سازی پوشش اخبار در زمان واقعی ؛ تقویت ارتباطات یک رسانه با مخاطبانش از طریق فراهم آوردن زمینه شخصی برای آنها متناسب با موقعیت مکانی یا تنظیمات آنها، از جمله مزایای حضور فناوری هوش مصنوعی در این حوزه است. اتوماسیون خبری بارزترین جنبه این پدیده است و بدون شک بحثهای داغتری را در حرفه روزنامه نگاری “ربات روزنامه نگار” به وجود آورده است.

” در بدترین حالت، اتوماسیون می تواند شغل و هویت روزنامه نگاری را با به دست گرفتن کارهایی که معمولاً توسط انسان انجام می شود تهدید کند. در بهترین حالت، می تواند با به عهده گرفتن وظایف تکراری و زمان بر، منجر به تجدید روزنامه نگاری شود و روزنامه نگاران را از تمرکز بر تولید محتوایی با ارزش افزوده بالا خلاص کند. “

اما اتوماسیون روشهای تولید روزنامه نگاری محدود به تولید متن نیست؛ به طور مثال بی بی سی اخیراً صدایی ترکیبی برای خواندن با صدای بلند مقالات منتشر شده در وب سایت خود معرفی کرده است. سال گذشته، رویترز یک سیستم ویدیویی خودکار برای پوشش مسابقات ورزشی راه اندازی کرد.

 هوش مصنوعی در کنار منابع انسانی و مالی

چارلی بکت، مدیر پروژه هوش مصنوعی ژورنالیسم، در نظرسنجی سال ۲۰۱۹ خود از ۷۱ سازمان خبری در ۳۲ کشور اروپا، آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی و آسیا، گزارش داد که تقریباً از هر ده سازمان، چهار استراتژی هوش مصنوعی به کار گرفته اند. موانع اصلی توسعه این فناوری ها در مقاومت فرهنگی است که با ترس در مورد از دست دادن شغل و تغییر روال کار و حتی گاهی خصومت کلی با فناوری مرتبط است.

صندوق نوآوری اخبار دیجیتال گوگل کمک قابل توجهی به تأمین بودجه پروژه هایی در اروپا کرده است که امکانات فناوری های جدید را کاوش می کند. در زمان راه اندازی صندوق در سال ۲۰۱۵، کارلو دآسارو بیوندو، رئیس مشارکت های استراتژیک گوگل گفت: “من قاطعانه معتقدم که گوگل همیشه دوست داشته است که یک دوست و شریک صنعت خبر و مقالات باشد.”

یکی از این پروژه ها RADAR (Reporters and Data and Robots) در انگلیس است که ۷۰۶،۰۰۰ یورو بودجه دریافت کرده است. طبق وب سایت و اطلاعات این پروژه که میگوید: “ما تنها خبرگزاری محلی خودکار جهان را ساخته ایم. مقالات داده محور را به صدها وب سایت خبری، روزنامه و ایستگاه های رادیویی در سراسر انگلستان ارائه می دهیم. ” این سرویس کاملاً خودکار نیست به همین دلیل تیمی از روزنامه نگاران برای اطمینان از کنترل سرمقاله با الگوریتم ها، همکاری نزدیک با تیم دارند.

در ایتالیا، گروه ” SESAAB” 400000 یورو برای توسعه الگوریتم هایی دریافت کرد تا متناسب با رفتار کاربران اینترنت، محتوایی را سازماندهی می کنند. سیستم توصیه های سفارشی آن در نظر دارد تا حجم اشتراک ها و درآمد خود را افزایش دهد تا خبرنگاران روزنامه های منطقه ای خود بتوانند خود را وقف ایجاد محتوای “با کیفیت بالا” کنند.

“روش هایی وجود دارد که می توانید از ابزارهای هوش مصنوعی استفاده کنید که به چنین منابع قابل توجهی نیاز ندارند. علاوه بر فن آوری های توسعه یافته برای پاسخگویی به نیازهای خاص یک رسانه معین، بسته های نرم افزاری تولید زبان طبیعی نیز در دسترس است که به ویژه برای یک سازمان خبری دور از دسترس نیست.”

طبق گزارش شرکت مشاوره گارتنر “Gartner”، هزینه دسترسی به این سیستم عامل ها از ۲۵۰ دلار تا ۴۸۰۰ دلار در سال است. مزیت اصلی آنها در کنترلی است که به کاربران نهایی خود ارائه می دهند، و آنها قادر به تعیین پارامترهای نرم افزار هستند ؛ از انتخاب داده ها تا شکلی که متن های تولید شده استفاده می کنند، بدون نیاز به مهارت های خاص گروه رسانه ای تامدیا سوئیس، که به منظور خودکار کردن گزارش در مورد نتایج آرا عمومی در سوئیس، این راه حل را انتخاب کرد. این سیستم قادر است در عرض چند دقیقه حدود ۴۰،۰۰۰ مقاله تولید کند. به پیکربندیTobi””می گویند.

 چالش های اشتغال و آموزش

با افزایش آزمایشات اتوماسیون، خبرگزاری ها علی رغم مناطق نسبتاً محدودی که هوش مصنوعی تحت پوشش قرار می دهد (ورزش، اقتصاد، محیط زیست و نتایج انتخابات) در میان علاقه مندان هم به کار می آیند و کاربرد دارد. در مطالعه ای در سال ۲۰۱۷، “الکساندر فانتا”، روزنامه نگار اتریشی، دریافت که اکثر آژانسهای خبری اروپا از اتوماسیون استفاده کرده اند. به گفته فانتا، ” اتفاقات مربوط به ماشین فاقد عمق و بررسی انتقادی واقعیت های ارائه شده هستند، اما می توانند خلاصه ای سریع از چهره های خبری یا نسخه اول یک داستان را ارائه دهند.”

در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اتوماسیون تولید اخبار مرتبط با از دست دادن شغل است. تنها شرکتی که در تلاش برای “خودکارسازی کامل” به افزونگی گسترده متوسل شده است، غول فناوری مایکروسافت در پورتال MSN News خود است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد فریلنسرها گهگاه در اثر اتوماسیون پروژه خود را ازدست میدهند، اما اثبات این که چیزی به نام خطر در برابر این زمینه اقتصادی برای رسانه های خبری وجود ندارد.

گرچه اضطراب در مورد اشتغال مشروع است، اما لازم به یادآوری است که روزنامه نگاری چیزی بیش از مجموع اجزای آن نیست و شخصیت انسانی این حرفه نمی تواند خودکار باشد. روزنامه نگاران و مقاله نویسی چیزی فراتر از اطلاعات ارائه می دهند. همانطور که روزنامه نگار و استاد سابق دانشگاه پورتو، “فرناندو زامیث” استدلال می کند: «دقت به موضوعات به تأیید صحیح نیاز دارد. ربات ها هر بار نمی توانند آن را درست کنند. “

آیا یک برنامه رایانه ای می تواند مقالات بهتری نسبت به روزنامه نگار بنویسد؟ گاردین در سپتامبر سال ۲۰۲۰ هنگامی که متنی را که کاملاً توسط GPT-3 نوشته شده است ( تولید کننده زبان توسط شرکت آمریکایی OpenAI ) دوباره این موضوع را آغاز کرد. با وجود مهارت نرم افزار، قادر به تجزیه و تحلیل ۴۵ ترابایت داده با ۱۷۵ میلیارد پارامتر است، اما بدون محدودیت نیست. به عنوان مثال، سیستم نمی فهمد چه می نویسد و بنابراین در معرض ناسازگاری است. اما GPT-3 با ارائه روایت های عمیق تر نسبت به مولدهای زبان سنتی، زمینه جدیدی را فراهم کرده است.

“خطر در اینجا این است که ماشین ها بدون نظارت انسان کار خود را بر عهده می گیرند، به همین دلیل توسعه مهارت های ویرایش جدید برای شکل دادن به چنین سیستم هایی مهم است.”

استقبال از این پدیده به منظور شکل گیری توسعه آن

با توجه به اینکه یک سیستم رایانه ای بر اساس انتخاب های بشر بنا شده است، که طبق تعریف خنثی نیستند؛ تصور اینکه گام ها نیز باید در جهت مخالف برداشته شوند، کاری پوچ نیست. بازیگران جدید در دنیای روزنامه نگاری “مهندسان کامپیوتر، زبان شناسان و دانشمندان داده” هستند. شرکت هایی که راه حل های فن آوری را در اختیار رسانه ها قرار می دهند، حتی اگر به طور فعال درگیر زنجیره روزنامه نگاری باشند، خود را روزنامه نگار نمی دانند.

سازمان های حرفه ای باید در مورد چگونگی انجام سیاست های فراگیر تأمل کنند، تا آنجا که استفاده از مسئولیت اجتماعی رسانه های خبری به همان اندازه فردی و جمعی است. یکی از چالش های اصلی، ادغام فناوری های هوش مصنوعی در روزنامه نگاری نیز در زمینه اخلاق است. همانطور که میشل وول اقتصاددان فرانسوی می نویسد: “خوب و بد در قصد و اهداف نهفته در ابزار است.”

در پایان سال ۲۰۲۰، شورای رسانه های جمعی در فنلاند گزارشی را منتشر کرد که توصیه می کند نهادهای خودتنظیمی این حرفه نباید در بحث پردازش داده ها، انتخاب در روش های رایانه ای و شفافیت نسبت به مخاطبان تأخیر کنند. براساس این گزارش، بایستی شوراهای رسانه ای رهبری جهان، نظارت در این حوزه را بدست بگیرند.

امروزه کاربرد هوش مصنوعی در نوشتن مقاله مورد قبول واقع شده و مدل‌های هوش مصنوعی به نحوی مقاله‌های کامل و بدون ایراد می‎نویسند که وحشت انسان‌‎ها از قدرت گرفتن آن‌ها بیشتر هم شده است. برای مثال در یکی از موفق‌ترین مقالاتی که توسط یک هوش مصنوعی تولید شده، به این مورد اشاره شده که انسان در صورت خوردن دو ماده خوراکی با یکدیگر ممکن است جانش را از دست بدهد. شاید در نگاه اول عجیب به نظر برسد، اما مطمئنا به زودی شاهد پیشرفت روزافزون این فناوری خواهیم بود..